Onychomycose (nagelschimmel) - symptomen en behandeling

Onychomycose(nagelschimmel) is een schimmelinfectie van de nagelplaat en de omliggende structuren: nagelplooien, matrix (groeigedeelte van de nagel) en het nagelbed. Het manifesteert zich door vervorming en verdikking van de nagels, een verandering in hun kleur - de nagels worden wit of geel.

Deze ziekte komt vrij vaak voor. De prevalentie van onychomycose onder Europeanen bereikt volgens sommige gegevens 10-12% en overtreft de bekende indicatoren van het vorige decennium. Bij mannen komt het 1, 5 keer vaker voor, maar ze gaan 2 keer minder vaak naar de dokter dan bij vrouwen. Ouderen worden vaker ziek, kinderen zijn zeer zeldzaam.

Het grootste probleem bij de behandeling van de ziekte is dat patiënten lang na het verschijnen van de eerste symptomen naar een dermatoloog komen. Hierdoor neemt de pathologische schimmel een groot gebied in beslag en wordt de behandeling vertraagd.

Alleen een zieke kan pathogene schimmels overbrengen. Heel vaak treedt infectie met een schimmel op binnen de familie, omdat de bron niet op tijd wordt opgespoord en er geen adequate preventieve maatregelen worden genomen.

Oorzaken van de ziekte:meestal direct contact met de patiënt of met de voorwerpen die hij gebruikt (schoenen, kleding, badmatten, washandjes, accessoires voor manicure). Vaak treden infecties op bij het bezoeken van sportscholen, baden, sauna's en zwembaden.

De ontwikkeling van de ziekte wordt vergemakkelijkt door microdamages - scheuren in de interdigitale plooien als gevolg van slijtage, toegenomen zweten, droge huid, slecht drogen na procedures met water en platvoeten.

Ook kunnen mycosen van nagels optreden in de aanwezigheid van gelijktijdige ziekten van het endocriene systeem (diabetes mellitus, zwaarlijvigheid, hypothyreoïdie), vaatziekten van de ledematen (veneuze insufficiëntie, lymfostase), immuunziekten, evenals bij gebruik van antibiotica, corticosteroïden en cytostatische geneesmiddelen. Als gevolg van de bovengenoemde ziekten wordt de microcirculatie van bloed in het nagelgebied verstoord en neemt de natuurlijke immuniteit af, wat bijdraagt aan de ontwikkeling van een secundaire infectie.

Onychomycose wordt veroorzaakt door de volgende soorten schimmels:

• dermatofyt;
• gistachtige schimmels van het geslacht Candida;
• schimmel schimmels.

Afhankelijk van het type ziekteverwekker zijn de penetratie van de schimmelinfectie en het klinische beeld verschillend, daarom zijn de benaderingen van de therapie ook verschillend.

Teennagels hebben 10 keer meer kans om door schimmel te worden aangetast dan vingernagels. In de meeste gevallen wordt de schimmel veroorzaakt door dermatofyten (bijv. Trichophyton rubrum). De rest van de gevallen wordt meestal veroorzaakt door niet-dermatofytische schimmels (Aspergillus, Scopulariopsis, Fusarium).

Raadpleeg uw arts als u vergelijkbare symptomen opmerkt. Gebruik geen zelfmedicatie - het is gevaarlijk voor uw gezondheid!

Symptomen van onychomycose (nagelschimmel)

Hoe langer de ziekte duurt, hoe meer uitgesproken de symptomen worden. De belangrijkste symptomen van onychomycose zijn:

• dyschromie - een verandering in de kleur van de nagel in geel, zwart, groen, grijs of bruin (het type kleur hangt af van het type schimmel);
• onycholyse - scheiding van de nagelplaat van het bed;
• verandering in de dikte van de nagelplaat;
• hapalonychia - een afname van de dikte van de plaat en zijn verzachting;
• koilonychia - de nagel ziet er hol uit, in de vorm van een theelepel;
• pachyonychia - verdikking van de nagelplaat, nagelhypertrofie;
• onychogryfose - verdikking, verkleuring van de nagelplaat, gebogen in de vorm van een snavel;
• verandering in de dikte van het nagelbed (hyperkeratose - verdikking van het nagelbed);
• veranderingen in het oppervlak van de nagelplaat: putjes, groeven, richels;
• veranderingen in de nagelplooien en de omliggende huid (paronychia - ontsteking van de proximale nagelplooi).

Het is belangrijk op te merken dat geen van de symptomen pathognomonisch is, dat wil zeggen ondubbelzinnig geschikt is voor een specifieke ziekteverwekker, daarom is het onmogelijk om het aan de hand van symptomen te bepalen - aanvullende onderzoeken zijn nodig.

Pathogenese van onychomycose (nagelschimmel)

De pathogenese van de ziekte hangt af van hoe de schimmel op de huid en nagels is gekomen.

Distaal subunguaal type:als de schimmel de huid is binnengedrongen in het gebied van de nagelruggen of in het distale gebied, verspreidt de infectie zich via de vrije rand van de nagel in het bed en verder naar de matrix. In het begin verandert de nagelplaat mogelijk niet, maar later, als gevolg van hyperkeratose, beweegt deze geleidelijk weg van het nagelbed en wordt hij gelig. Verdikking van de nagelplaat is geleidelijk mogelijk.

Oppervlakte wit type:als er witachtige haarden op het oppervlak van de nagel worden gevormd, vangt de schimmel na verloop van tijd de hele nagelplaat op. De nagel wordt dikker, brokkelt af, krijgt een grijsbruine tint. In dit geval worden de matrix en het epitheel van het nagelbed niet aangetast. Er is geen ontsteking van de omringende huid.

Proximaal subunguaal type:de schimmel kan zich verspreiden van de huid en periunguale ribbels naar de nagelplaat en verder naar de matrix en de distale delen van de nagelplaat bereiken. Er verschijnen vlekken op de nagel in het gebied van het gat en het nagelbed, waardoor de nagelplaat loskomt. Er is geen uitgesproken ontsteking van het nagelbed of de matrix.

Totaal dystrofisch type:de hele nagel is aangetast. De proximale nagelplooi verdwijnt of wordt dikker, waardoor de nagelplaat zich niet meer kan vormen en groeien.

Bestaanbiofysisch concept van de pathogenese van onychomycose, waarin staat dat er tijdens de ziekte een confrontatie is tussen twee krachten: de schimmelkolonie die groeit in de richting van de matrix en de natuurlijke groei van de nagel van de matrix naar de distale rand. Daarom is de snelheid van de nagelgroei van doorslaggevend belang tijdens onychomycose - hoe sneller de nagel groeit, hoe eerder de genezing zal plaatsvinden. Misschien verklaart dit de lage prevalentie van de ziekte bij kinderen, aangezien hun nagels sneller groeien dan bij volwassenen en ouderen.

Classificatie en ontwikkelingsstadia van onychomycose (nagelschimmel)

Er is de volgende classificatie van onychomycose:

• distaal subunguaal;
• oppervlakte wit;
• proximaal subunguaal;
• totaal dystrofisch.

Volgens de classificatie uit 1970:

• normotroof: in de dikte van de nagel, strepen van geelachtige en witachtige kleur, maar de vorm van de nagelplaat verandert niet, er is geen subunguale hyperkeratose;
• hypertrofisch:de nagelplaat wordt geel, wordt dikker als gevolg van subunguale hyperkeratose, wordt broos, met gekartelde randen;
• dystrofisch:dunner worden en loskomen van de nagelplaat van het nagelbed vindt plaats met de vorming van holtes.

Complicaties van onychomycose (nagelschimmel)

Bij langdurige onychomycose is het risico op ontwikkelingdiabetische voet(de vorming van trofische ulcera op de benen) engangreenals de patiënt diabetes mellitus of vaatziekten van de onderste ledematen heeft.

Bij immunosuppressieve aandoeningen (primaire en secundaire immuundeficiënties) kunnen schimmels zich verspreiden naar de huid en inwendige organen en allergie voor het lichaam veroorzaken. Dit kan zich uiten als huiduitslag tot aan de ontwikkeling van bronchiale astma.

Diagnose van onychomycose (nagelschimmel)

Voordat de methoden voor het diagnosticeren van onychomycose worden geanalyseerd, moet worden uitgelegd hoe materiaal voor onderzoek op de juiste manier kan worden verzameld (de patiënt doet dit zelf of bereidt zijn nagels voor voordat de diagnose wordt gesteld). Alvorens materiaal mee te nemen voor onderzoek, is het noodzakelijk om de nagelplaat te behandelen met 70% alcohol zodat er geen besmetting door andere bacteriën is.

De methode voor het verzamelen van materiaal verschilt afhankelijk van de vorm van onychomycose:

• oppervlaktevorm- schraap van de nagelplaat;
• distale vorm- schrapen van het nagelbed en een stuk van de nagelplaat is ook nodig;
• proximale subunguale vorm- het materiaal wordt verzameld met een boor, of er wordt een biopsie van de nagel gedaan, of wordt van het nagelbed geschraapt.

De snelste methode om pathologische schimmels in de nagel op te sporen ismicroscopieTechniek: het testmateriaal wordt behandeld met een alkalische oplossing om keratine op te lossen. Om de filamenten van de paddenstoel beter zichtbaar te maken, wordt inkt aan de base toegevoegd. Vervolgens wordt het resulterende preparaat onder een microscoop onderzocht.

Deze onderzoeksmethode is de snelste en meest objectieve. De gevoeligheid is tot 80%. De nadelen van de methode zijn onder meer dat het bij gebruik onmogelijk is om het type ziekteverwekker te bepalen.

Bacteriologische cultuur: is een aanvullende methode voor de diagnose van onychomycose. Het materiaal wordt op een speciaal medium gezaaid en het resultaat wordt binnen 2-3 weken onder een microscoop geïnterpreteerd. Met deze methode kunt u het type ziekteverwekker vaststellen - het helpt bij het bepalen van de behandelingstactiek en bij de selectie van geneesmiddelen op gevoeligheid. Maar het nadeel van het onderzoek is dat het lang duurt en dat de gevoeligheid slechts 30-50% is.

Biopsie: Met behulp van een scalpel en anesthesie worden de nagel en het nagelbed afgesneden. Het materiaal wordt ondergedompeld in een formaldehyde-oplossing en voor histologisch onderzoek naar het laboratorium gestuurd. De voordelen van deze methode zijn dat deze zeer gevoelig is en u in staat stelt om de aanwezigheid van een pathologische schimmel in het materiaal te bepalen.

Nadelen: het is onmogelijk om de ziekteverwekker te identificeren, evenals om de levensvatbaarheid van micro-organismen, de hoge kosten en bewerkelijkheid van de methode vast te stellen.

Genodiagnostiek: moleculair biologische onderzoeksmethode (PCR). Dit is een van de nieuwe en zeer gevoelige methoden voor het diagnosticeren van onychomycose - met behulp hiervan wordt het DNA van de veroorzaker van de ziekte gedetecteerd. Het wordt aanbevolen om dit type diagnostiek in te voeren in die medische instellingen die PCR-laboratoria hebben, maar op dit moment zijn testsystemen voor de detectie van dermatofyten en schimmels alleen gepland om in het laboratorium te worden geïntroduceerd. Met de methode kunt u het type ziekteverwekker bepalen en de gevoeligheid varieert van 80-90%. Nadelen - hoge kosten, ontoegankelijkheid, gebrek aan technologiestandaarden en complexiteit van implementatie.

Dokters introduceren steeds meer in de praktijkdermatoscopieMet behulp van deze methode kunt u de verandering in de kleur en structuur van de nagel, de toestand van de omliggende structuren, beoordelen. Dermatoscopisch onderzoek maakt het mogelijk om de diepte van de laesie van de nagelplaat nauwkeuriger te beoordelen en de ernstindex van onychomycose nauwkeuriger te berekenen.

Behandeling van onychomycose (nagelschimmel)

Er zijn verschillende soorten behandeling voor onychomycose:

1. Lokale therapie.
2. Systemische therapie.
3. Gecombineerde therapie.
4. Corrigerende therapie.

Lokale therapieomvat het aanbrengen van medicijnen op de nagelplaat en nagelrollers. Indicaties voor lokale therapie:

1. Beperkte vorm van beschadiging van de nagelplaat.
2. Er zijn contra-indicaties voor de benoeming van systemische geneesmiddelen: overgevoeligheid, leverziekte, verminderde nierfunctie, zwangerschap, borstvoeding.

De voordelen van deze therapie zijn dat hoge concentraties van een therapeutisch middel worden gevormd op het oppervlak van de nagel, dat niet in de bloedbaan doordringt. Er zijn geen bijwerkingen van het gebruik van antischimmelmiddelen - misselijkheid, verlies van eetlust, buikpijn. Het nadeel van deze methode is dat de medicinale stof niet altijd in de habitat van de ziekteverwekker terechtkomt, vooral als de schimmels zich in het nagelbed of de matrix bevinden. Dit kan op zijn beurt leiden tot het mislukken van de behandeling. Dit type behandeling kost erg veel tijd, omdat het aangetaste deel van de nagel moet worden verwijderd voordat het medicijn wordt aangebracht.

Methoden voor het verwijderen van aangetaste nagels:

1. Mechanische verwijdering met vijlen, kniptang of boormachine.
2. Met behulp van keratolytische pleisters. Voordat de keratolytische pleister wordt aangebracht, wordt de huid rond de nagel verzegeld met een pleister, een pleistermassa (ureum met salicylzuur) erop aangebracht en afgedicht met een hechtpleister. De pleister wordt elke 2-3 dagen vervangen. Na elke verwijdering wordt het aangetaste deel van de nagel mechanisch verwijderd.
3. Chirurgisch. Deze operatie is erg pijnlijk en traumatisch, omdat wanneer de nagelplaat wordt verwijderd, de groeizone kan worden beschadigd, wat leidt tot hergroei van vervormde nagels.

Lokale antischimmelmiddelen worden aangebracht nadat de aangetaste nagelplaat is verwijderd.Antimycoticaonderscheiden zich door de plaats van toepassing:

• aangebracht op de nagel: vernissen;
• toegepast op rollers: crèmes, zalven, oplossingen.

Het meest bestudeerde topische middel is een 1% -oplossing van een geneesmiddel uit de allylaminegroep, die op basis van de Cochrane-meta-analyse een bewijsbasis heeft voor werkzaamheid bij de behandeling. Dit middel heeft een waterbasis, wat een betere penetratie van het antischimmelmiddel in de laesieplaats bevordert. Vernissen hebben een gedehydrateerde basis, waardoor de penetratie van het medicijn in de diepe lagen wordt verminderd. Daarom vinden dermatologen het gebruik van lakken onbevredigend en geven ze steeds meer de voorkeur aan een product op waterbasis.

Om een resultaat te krijgen van lokale therapie, is het noodzakelijk om het behandelschema te volgen, het is belangrijk dat de patiënt verantwoordelijk, consistent en geduldig is. De duur van de therapie kan oplopen tot 12 maanden.

Systemische therapielaat het antischimmelmiddel de bloedbaan naar de laesie doordringen, zelfs als het nagelbed en de matrix zijn aangetast. Een hoge concentratie van het medicijn blijft lange tijd in de laesie na het einde van de toepassing. De nadelen van dit type behandeling houden verband met het risico op bijwerkingen en toxische effecten.

Indicaties voor systemische therapie:

1. Veel voorkomende vormen van schade aan de nagelplaat.
2. Gebrek aan effect van lokale therapie (dat wil zeggen, na zes maanden behandeling van onychomycose van de handen en 9-12 maanden behandeling van onychomycose van de voeten, trad geen hergroei van gezonde nagels op).

Om de behandelingstactiek te bepalen, wordt een klinische index gebruikt voor het beoordelen van de ernst van onychomycose. Het wordt in verschillende landen over de hele wereld als therapeutische standaard gebruikt.

Medicijnenvoor de behandeling van onychomycose kan als volgt worden ingedeeld:

• antimycotica - hebben een antischimmeleffect;
• antiseptica - hebben zowel antischimmel- als antibacteriële effecten. Ze worden zelden gebruikt, alleen als er geen andere antischimmelmiddelen zijn;
• multicomponent - naast het antischimmelmiddel bevatten ze ook andere geneesmiddelen, bijvoorbeeld ontstekingsremmend.

Regimes voorschrijven:

• standaard - dagelijkse inname van medicijnen tijdens de voorgeschreven behandelingsperiode;
• verkort - de behandelingsperiode wordt verkort, deze kan worden uitgevoerd met de gebruikelijke doses of worden verhoogd;
• intermitterend - behandeling wordt voorgeschreven in verschillende korte cursussen, de intervallen tussen de cursussen zijn gelijk aan de duur van de cursussen;
• pulstherapie - behandeling wordt voorgeschreven in verschillende korte cursussen, de intervallen tussen de cursussen zijn langer dan de duur van de cursussen.

Antischimmelmiddelen zijn onderverdeeld op basis van de werkzame stof:

• triazolen;
• allylamines;
• morfolines.

Momenteel gebruikt voor systemische therapiealleen geneesmiddelen van de derde generatie

Met combinatietherapielokale en systemische behandeling wordt gelijktijdig uitgevoerd. Combinatietherapie wordt gebruikt wanneer het nodig is om de effectiviteit van systemische therapie te vergroten en de behandelingsduur te verkorten.

Corrigerende therapie(behandeling van bijkomende ziekten): om een behandelingsregime te kiezen, is het noodzakelijk om de algemene somatische toestand van het lichaam te beoordelen. Ziekten zoals circulatiestoornissen in de ledematen kunnen de toegang van het antischimmelmiddel tot de laesie verminderen. Daarom worden medicijnen voorgeschreven die weefseltrofisme verbeteren.

Vanwege het toxische effect van systemische antischimmelmiddelen, is het noodzakelijk om leverziekte uit te sluiten en, indien nodig, hepatoprotectors voor te schrijven.

Voorspelling. Profylaxe

Hoe eerder de patiënt de arts raadpleegt met tekenen van een schimmelinfectie van de nagels, hoe sneller het mogelijk is om de ziekte te genezen en de nagelplaat te herstellen. Met langetermijnprocessen waarbij de hele nagel wordt gevangen, kan de behandeling van onychomycose worden verlengd, maar als alle aanbevelingen worden opgevolgd, treedt herstel vaak op. Als er contra-indicaties zijn voor systemische therapie, is langdurige ondersteunende behandeling met lokale geneesmiddelen noodzakelijk.

Voor preventiehet is noodzakelijk om de regels voor persoonlijke hygiëne te volgen en de kans op herinfectie te verkleinen:

• probeer comfortabele schoenen van hoge kwaliteit te dragen (om overmatig zweten van de voeten te voorkomen);
• het wordt aanbevolen om sokken en panty's dagelijks te verwisselen;
• gebruik alleen individueel schoeisel. Voor degenen die een behandeling voor onychomycose ondergaan, moeten schoenen aan het begin van de behandeling worden verwerkt, ten minste eenmaal per maand gedurende de behandelingsperiode en na het einde ervan;
• gebruik indien nodig anti-transpiranten voor de voeten;
• gebruik een individuele set voor nagelverzorging (schaar, vijlen);
• breng voor en na het bezoeken van openbare plaatsen (zwembad, sauna, fitnessruimte) antischimmelmiddelen aan (sprays, crèmes en potloden);
• de oorzaak van de schimmelinfectie in de familie identificeren en tegelijkertijd worden behandeld.

Het wordt aanbevolen om persoonlijke spullen, schoenen, badkuipen, vloeren en vloerkleden periodiek te behandelen met een antischimmelbehandeling. Voor deze doeleinden kunt u een oplossing van 40% azijnzuur, een alcoholoplossing van 1% van een antisepticum (de arts schrijft een recept voor) en oplossingen voor desinfectie gebruiken. Linnen kan 20-30 minuten worden gekookt in een oplossing van 1-2% zeep en soda, gestreken op maximale temperatuur.